آب مایه حیات است ،آب آبادانی است،با آب :بهداشت ،سلامتی ،تجارت خوب،اقتصادسالم،و زندگی با نشاط جریان دارد . وبدون آب دیگر هیچ!!!؟
پیران ما میگفتند در مسافرت سعی کنید ،آب را به آب برسانید و نان را به نان،یعنی این که اگر هیچ چیز نداشته باشید این دو مولفه فوق العاده حایز اهمیت هستند.
نیاکان ما سرزمینی را برای سکونت انتخاب کردند که ویژه گی های منحصر بفردی را در خوددارد:از نطر جغرافیایی ،کانون ثقل منطقه ،در کنار رودخانه فصلی خشک که سرشار از آبهای سطحی بوده است،کاریزهای متعدد ( ) و چشمه سارهای آب شیرین مثل :چشمه های پای گدار،پای مزار،خدادوست،چشمه شادروان موسی لیلی،چشمه شادروان آخوند عظیم و.......که سالیان سال آب شرب مردم را جوابگو بود.
چاه های مکانهای مذهبی دو حلقه _چاه تک باغ و چاه محله قبرستان از جمله منابع تامین آب شرب تا دهه 60 بوده اند.
کلبه های آبی
کلبه های آبی سه تا بوده است:کلبه کلو در مرکز ده_ کلبه کنار قبرسنان _ کلبه گنده اوو.این سه کلبه نقش بسیار مهمی را در ذخیره کردن روان ابهای کوچه پسکوچه های ده داشتند بنحوی که اولا آب شیب طبیعی خود را طی می کرد واز گل آلود بودن کوچه ها جلو گیری می شد ،دوم این که آن آبها برای سفره زیر زمینی منطقه مفید بود،بنحوی که چاهها هرگز بی آب یا کم آب نمی شدند سوم این که از آن آب بدون هیچ هزینه ای برای کار کشاورزی و گلکاری استفاده می شد. چهارمین فایده آن در سالهای خشکسالی بود.
اما ما با میراث پدران ما چکار کردیم؟چه بلایی بر سر محیط زیست خود وارد کردیم؟ آن همه زیبایی را از بین بردیم.
کلبه کلو ،قبل از انقلاب فروخته شد وهم اکنون با خروارها خاک پر شده و فقط چند تا نهال کاشته سبز شده ودر حال ساخته شدن ساختمان بر روی آن هستیم کلبه کنار قبرستان نیز با مجوز دهدار وقت توسط خود مردم پر شد ،بدون آنکه بدانند چه بلایی بر سر آبادانی خشک وارد می شود.و فقط گنده اوو مانده که آن هم ملک شخصی شده و کم کمک و ذره ذره متصرف می شود.
با از بین بردن کلبه های آبی ،ما بیشترین ستم را به خود و نسل های مان وارد ساختیم،و شور بختانه انتظار می رود با این تغییرات تدریجی اقلیم و خشکسالی های ممتد و گسیل آب به مناطق دیگر ،چشم انداز زیبایی را در آینده مشاهده نکنیم
این پیشداوری منفی گونه نیمه پر لیوان است ،اما نیمه دیگری هم دارد و آن مدیریت آب در منطقه است:
1-تشکیل یک کار گروه تخصصی آبادانی از میان کلیه تحصیل کرده ها و با تجربه های خشکی با مشورت اعضای محترم شورا و دهدار محترم.
2- آب را هدر ندهیم:غالبا مشاهده می شود در مجالس ماتم و عروسی ،مصرف و هدر رفت آب بی اندازه می باشد.
3-مسافران محترمی که در موقعیتهای ویژه مثل نوروز و محرم به خشک مسافرت می کنند،برای شستشوی خودروی خود شیلنگ را باز کرده و بی محابا آب را گل کرده و هدر می دهند.
4-تر کیدگی لوله های آب هر گز جدی گرفته نمی شود و اغلب مشاهده می شود که نهر های آب گل گل روان است و هیچکس دل نمی سوزاند.
5- در بنایی ها نیز اتفاق می افتد که صاحب کار شیلنگ آب را باز گذاشته و به دنبال کارش می رود،و آب همچنان هدر می رود.
6- آب را گل نکنیم و برای حفاظت از محیط زیست خودمان کلبه ها را بار دیگر احیا کنیم.
از کلیه هم دیاران ارجمند انتظار میرود این موضوع حیاتی را جهت کنکاش و آگاهی بخشی در دنیای مجازی در ترازوی نقد و بررسی قرار دهند.