در زمان شاه در روستاها مرکزی برای رفع و رجوع مرافعه های مردمی وجود داشت بنام خانه انصاف. اعضای این مرکز عبارت بودند از : ریش سفیدان و کلانترها که معمولا از طرف کانونهای قدرت محلی و با اعمال نفوذ زاندار مری همراه بود،تشکیل می شد.تعداد افراد بسته به جمعیت متغیر بود.افراد عضو عمدتا از جایگاه شاخصی از نظر مردمی بودن ،فرهنگی،و خصوصا مالی خوبی بر خوردار بودند.در آنزمان طبقه ای بنام خان وجود داشت که قدرت بلا منازع آنها زبانزد خاص و عام بود و حرف و سخن آنها برای همه سند بود و کسی یارای ایستادگی در مقابل خواسته های ایشان را نداشت شاخص آنها تمکن مالی و از طبفه اشراف و مرتبط با کانونهای قدرت و تصمیم گیری بود و طبقه بعدی عمدتا زارع و کشاورزان بودند.در منطقه ما میرزاهای سدهی از نفوذ زیادی برخوردار بودند و اینها در هر آبادی با چندین نفر نمایندگی می شدند یک دو نفر از میرزاها(شادروان میرزا حسین) از شخصیتهای خوبی برخوردار بودند ولی بتدریج در زمانی که ثروت و قدرت بدون آلایش فکر و پالایش دل و افسار گسیخته روی هم شود ،در پی آن سقوط است و اضمحلال و نابودی.(فراز و فرود میرزاهای سدهی که تاثیرات شگرفی در شیوه زندگی و فرهنگ خشک داشته اند ، در موقع مناسب بازگو خواهد شد) .