آب مایه حیات است ،آب آبادانی است،با آب :بهداشت ،سلامتی ،تجارت خوب،اقتصادسالم،و زندگی با نشاط جریان دارد . وبدون آب دیگر هیچ!!!؟
پیران ما میگفتند در مسافرت سعی کنید ،آب را به آب برسانید و نان را به نان،یعنی این که اگر هیچ چیز نداشته باشید این دو مولفه فوق العاده حایز اهمیت هستند.
نیاکان ما سرزمینی را برای سکونت انتخاب کردند که ویژه گی های منحصر بفردی را در خوددارد:از نطر جغرافیایی ،کانون ثقل منطقه ،در کنار رودخانه فصلی خشک که سرشار از آبهای سطحی بوده است،کاریزهای متعدد ( ) و چشمه سارهای آب شیرین مثل :چشمه های پای گدار،پای مزار،خدادوست،چشمه شادروان موسی لیلی،چشمه شادروان آخوند عظیم و.......که سالیان سال آب شرب مردم را جوابگو بود.
چاه های مکانهای مذهبی دو حلقه _چاه تک باغ و چاه محله قبرستان از جمله منابع تامین آب شرب تا دهه 60 بوده اند.