پیشا پیش نوروز 95 بر خشک خجسته باد

بنام یزدان پاک و بی همتا

بر چهره گل نسیم نوروز خوش است                 بر طرف چمن روی دل افروز خوش است

از دی که گذشت هرچه بگویی خوش است        خوش باش و مگوی ز دی که امروز خوش است. (خیام)

آرام آرام سال 94 به پایان خودش نزدیک میشود و یکسال از عمرمان نیز سپری میگردد.باز سخن همیشگی در ذهن خطور میکند که آیا چند درصد از آرزوهایمان

 براورده شدند.بزرگی میگوید اگر تنها 5/1از آرزوهای شما تحقق پیدا کند شما آدم خوشوقتی خواهید بود.بهرحال لازم است چند نکته را برای مسافرت نوروزی

یاداوری نمایم.برای یک مسافرت خوش رعایت نکات ذیل ضروریست:

 1-ابتدا به ساکن با خوشحالی و بدون هرگونه اضطرابی چیدمان وسایل را مهیا کنید .

2- خودروی خودتان را از حیث:لاستیک- ترمز - چراغها - برف پاکن - موتوری- گیربکس و بوق و غیره چک نمایید.

3- آنهاییکه مسیرشان دور است حداقل هر دو ساعتی توقف کرده و آبی به سرو صورت زده و نیمچه نرمشی نموده و سپس راهی شوند،بدانید مقصد یا ده فرار

نخواهد کرد.

4-با سرعت مجاز برانید- در سبقت صد در صد اطمینان خاطر داشته باشید- گردش به چپ و عدم توجه کافی به جلو از عوامل تصادفات شناخته شده اند.

5-باد لاستیک - روغن ترمز - آب ماشین را چک کرده و زنجیر چرخ همراه داشته باشید .

6- راهدار خانه ها ی اداره های راه و شهرسازی در خدمت مسافران نوروزی هستند.

7- سخنان مرا جدی بگیرید.

از فردگرایی-individual- بیرون میاییم و به جمع یعنی روستای -the country- خودمان میرسیم.آیا در طی سال چه برنامه هایی برای آن چیده شده و چقدر محقق

شده است؟آنچه که روشن است بیشتر ماها اطلاع چندانی از کم و کیف برنامه ها ی دهیاری نداریم ولی انتظار داشتیم که طرح نیم بند هادی به جایی برسد

وخیابان مرکزی-center street-به فرجامی میمون برسد.

دشواری دوم ما در دهات شبکه مهندسی نشده آبی است که علیرغم خشکسالی های پی در پی و انتقال آب به آبادی های دیگر  همچنان در خیلی از جاها به

هدر میرود و آه از نهاد آدمی بلند میشود .

 دشواری سوم ما  زمانی است که مردم از اطراف و اکناف ایران بسوی خشک تشریف فرما میشوند این بخش آن عالیست اما بخش دوم آن که آشغالها را در هر

جایی بریزم و چهره زیبای ده را آلوده و  کرخت نماییم بد است

دشواری چهارم ما تجربه تلخ پارسال است که چند تا جوان خام از ده دیگری  در خشک سبب آشوب ناگواری شدند وظیفه همگانی ما پاسداری از صلح ،صفا و

صمیمیت بوده و بر جوانان غیور خشکی استکه خویشتندار باشند و بهانه به نااهلان ندهند

دشواری پنجم ما از بین رفتن زیر ساختها و میراث کهن پدران و مادران  ماست که عبارتند از:

:1- مدرسه دبستان - این مدرسه دانش اندوخته های زیادی چه بومی و چه غیر بومی را روانه زندگی کرده است و نقش بیبدیل آن بر فرهنگ منطقه ای بر هیچکس

پوشیده نیست تا دیر نشده در نگهداری و مرمت آن از راه قانونی کوشا باشیم

2- مسجد قدیم این مسجد بالاترین نقطه عطف پلورالیزم مذهبی ماست که مکان پیوند مرامها و مسلکهاست.به آن کم بها ندهیم.

3-تنها پل ارتباطی بر بستر رودخانه خشک- قدمت بیش از نیم قرن است هرچند هنوز پابرجاست اما برماست که در مقاوم سازی و بهسازی آن بکوشیم

4-مقبره میرزا کوچک- خودش و آرامگاهش از بین رفته اند اما سرایه ها وسروده ها و روح او جاوید است مقبره او در دهه 60 تخریب و بجای آن کودکستان پا

گرفت در دنیای کدورت نیمچه شادی داریم که پاهای کودکان ،نوازشگر خاک تیره و تار او هستند.و روح او که عاشق خالق و مخلوق بود با پاکترین موجودات روزگار را

سپری میکند 

5-آس ها (آبی- بادی و دیزلی) اینها کار گشایان و کارافرینان خوبی برای مردم ما طی قرنها بوده اند.

6-احیای کاریز ها و سوق  کاریزمای ارتباطی و استراتژی بین قلعه و کاریز خشک

7- باز سازی قلعه تاریخی خشک که نقش سازنده آن در شکل گیری ده بیهمتاست.

8- چشمه های آب شیرین

9-کلبه های آبی

10-بند آغول

11-خانه کلان

12- پستخانه.ادامه دارد