بی آبی و قطعی مکرر آب ،آن هم در شرایطی که کرونا جولان می دهد و عدم رعایت بهداشت،میتواند جان مردم را به خطر انداخته و بحران ایجاد کند، جان مردم را کرونا ببرد دل شورای اسلامی خشک را خواب؟؟؟
یک هفته است که پمپ آب سوخته و مردم نگران این موضوع،دربدر بدنبال شورا و دهداری،اما انگار نه انگار ،تا با جو فشار و اعتراضات مردم و پیگیریهای دهیاری محترم در دو شب متوالی جلساتی با اعضای شورا که عبارتند از:
1-آقای علیجان میری
2-آقای غلامحسین امیر پور
3-آقای علیرضا نداف
و تعدادی از اهالی با اصرار دهیاری محترم برگزار گردید.
در این جلسات جای ارباب رجوع و مسؤلان عوض شده بود،اعضای شورا بیشتر به فکر خود بودند تا مردم،هیچ آگاهی از بیلان کار دهیاران نداشتند،اطلاع چندانی از چند و چون چاه آب نداشتند،از آنها ییکه برای راه اندازی آب پول جمع آوری کرده بودند نیز بی خبر، آنها حتی از وظایف اصلی و اولیه شورا چیزی نمی دانستند، در یک کلام آنها کاره ای نبودند ،از آنها درخواست شد اگر کاری انجام نمی دهید،استعفا دهید،چگونه فنر با فشار در جایش قرار میگیرد،اعضای شورا را نیز با زور در جلسه نگه می داشتند.آیا با این افراد انتظار داریم وضعیت روستا بر وفق مراد باشد؟
در تاریخ شورای اسلامی،چنین شورای بی خاصیت،بی مسؤلیت
و خالی از تفکر عقلانی در خشک سراغ نداریم.
چه ارگانی در این آشفته بازار مقصر است؟؟
مردم؟
بخشداری؟
فرمانداری؟
مردم خشک چه گناهی مرتکب شده اند که چنین شورایی نا مطلوبی به آنها تحمیل می شود؟؟
عمر این شورای شلغم شوربای در سال 1400 به پایان می رسد،بنابر این از تمامی مردم بویژه جوانان تحصیل کرده می خواهیم در قبول مسؤلیت پیشگام باشند،تا ارگانهای مسؤل نیز در کارشان دقیق تر انجام وظیفه نمایند.
جا دارد از حاجی آقای شفیعی »(20میلیون تومان)و آقای محمد اسماعیلی(5میلیون تومان) جهت راه اندازی پمپ آب قدردان باشیم.
تا پنجشنبه آینده بدرود،کرونا را فراموش نکنیم.
بنام خدا
با درود به خوانندگان ارجمند
دهیار محترم جناب آقای رحمانی طی تماس تلفنی امروز یکشنبه 99/5/26ضمن تشکر از تمام خیرین،اعلام نمودند که هیچ وجهی از هیچکس جهت تعمیر پمپ آب دریافت نکرده‌اند و از کانال دیگری کمک گرفته اند.