نقش کلبه های آبی در خشک

دیگران کاشتند و ما خوردیم         ما بکاریم و دیگران بخورند

در روستای خشک ،قبل از انقلاب ،سه تا کلبه آبی(کلبه کلو) بود;که عبارت بودند از:

1-کلبه کلو واقع در پی شهر: در این کلبه روان آبهای کوچه پس کوچه های منطقه پیش کمر و پای هون و مین بیابون وبخشهای از مرکز ده به آن سرازیر میشدو در زمستان و بهار چشم انداز زیبایی را برای مردم شکل می داد.اما شوربختانه در زمان قبل از انقلاب توسط خانه انصاف فروخته شد و یکی از بهترین حوضچه های زیبای خشک که نقش بی بدیلی در آبادانی خشک داشت،نابود گردید.

2-کلبه قبرستان: در این کلبه اگرچه سرچشمه های کمتری داشت معهذا قابلیت خوبی برای ذخیره آبها داشت که آنهم در بعد از انقلاب توسط شورای اسلامی بعد از طرح هادی پرگردیدو این حوضچه زیبا را نابود کردند.

3-کلبه گنده اوو(ganda ow) واقع در کنار کشمون خشک :در این کلبه ،آبهای سرریز کلبه کلو و بقیه بخش های ده در آن جای می گرفتند وشوربختانه آنهم امروزه حال خوشی ندارد و در حال نابودی است.

 این کلبه های آبی نقش مهمی در ذخیره‌سازی آب روان های کوچه ها و پشت بام ها را داشتند و طوری طراحی خدادادی شده بودندکه بعد از هر بارندگی  آبها در آنها برای سفرها ی زیر زمینی پس انداز میشد و چاههای خشک همیشه مملو از آب بود .

مورد بعدی این که حجم آب کلبه ها،اعتماد بنفس خوبی به مردم می داد

مورد سوم اینکه ،مردم از نظر روحیه شاد بودند،در زمستانها افراد حول کلبه ها می نشستند و از هر دری سخن می گفتند.و از خشکسالیها حسابی نداشتند.

ما به دست خود بر اثر ندانم کاری محیط زیست زیبا و جاذبه خشک را از بین بردیم.

آیا می شود بار دیگر آنها را احیا کرد؟با چه قیمتی؟

شادروان خانم سیمین بهبهانی شعری سروده اند در رابطه با وطن: در اخلاق جهانشهری وطن کره خاکی است در مقاس کوچکترکشور و کوچکتر از آن زادگاه:

دو باره می سازمت وطن        گرچه با خشت جان خویش

ستون به سقف تو می زنم     گرچه با استخوان خویش

دوباره می پویم از تو گل         به میل نسل جوان تو

دوباره می شویم از تو خون    به سیل اشک روان خویش.