بیا تا گل برافشانیم و می در ساغر اندازیم فلک را سقف بشکافیم و طرحی نو در اندازیم
ایرانیان بطور عام و نیاکان ما بطور خاص خالق جشن ها و مراسم با شکوهی در دوران زندگیشان بوده اند .
فلسفه بزرگداشت جشن ها:
جشن به فرهنگ اوستایی به معنی ستایش و پرستش است و در قدیم برای مراسمی بکار می رفت که آیین های دینی را با سرور و شادمانی توامان سازند،به عبارت دیگر جشن یعنی ستایش و پرستش دینی همراه با سرور و شادمانی.
ایرانیان و ایزد پرستان به هر بهانه ای جشنی را خلق می کردند تا دمی را با شادمانی بگذزانند زیرا معتقد بودند که شادی نیز رکنی از ایمان است.
ادامه مطلب ...