پیشا پیش نوروز 95 بر خشک خجسته باد

بنام یزدان پاک و بی همتا

بر چهره گل نسیم نوروز خوش است                 بر طرف چمن روی دل افروز خوش است

از دی که گذشت هرچه بگویی خوش است        خوش باش و مگوی ز دی که امروز خوش است. (خیام)

آرام آرام سال 94 به پایان خودش نزدیک میشود و یکسال از عمرمان نیز سپری میگردد.باز سخن همیشگی در ذهن خطور میکند که آیا چند درصد از آرزوهایمان

 براورده شدند.بزرگی میگوید اگر تنها 5/1از آرزوهای شما تحقق پیدا کند شما آدم خوشوقتی خواهید بود.بهرحال لازم است چند نکته را برای مسافرت نوروزی

یاداوری نمایم.برای یک مسافرت خوش رعایت نکات ذیل ضروریست:

آوردگاه سخن در لهجه خشکی

1-ور بوم خو مشوم دو کار مه کرده مشه هم یار خو ره مینوم هم کشمو نگه دشته مشه.

2-جنگ سر خد آشتی سر خرمن.

3-ده ره اوو ببره دل مه ره خو.

4-آتشو کو به اندازه که صاحب خونه لوچ نندازه.

5-بیماری به خروار میه و به مثقال مره.

6- درد کسو مخ در دیوار.

7-توو داروم توو شوو داروم هرچه مدی اشتوو داروم.

8-چغندر کلو ته توره یه.

9-فلانی زنده باشه کو در بزناباد به.

10-یک سوزه به خود یک جوالدوز به مردم.

11-از کوشدوز لخات

12-بز گر از گله دور

13-اوو ره ور خد کرده  برق ور ناکرد

14-از خلا اوو شیرین

15-خر از همه خرتر اوو خوردنی از همه بالاتر

خشک و خشکسالی و گل گل آب روان

از قدیم و ندیم گفته اند ده ره اوو به بره دل مه ره خوو به بره.

خیلی بنا نداشتم که به این زودی  وارد مقولات فعلی ده وارد شوم اما متاسفانه اینقدر اوضاع وخیم هست که مجبور شدم نکاتی را یادآوری نمایم.

همانطوریکه میدانیم مدتهاست چرخه جهانی حول محور خشکسالی و کم آبی است و منطقه ما مزید بر علت است واگر آب را به درستی مدیریت

ننماییم به زودی اوضاع غمباری را شاهد خواهیم بود.

همولایتی های ما در بهاران و فصل باران چشم بر آسمان دارندکه کی ابری خواهد آمد و اشکی از برای نعمت الهی خواهد ریخت تا بلکه تخمی بپاشند و

بذری بدروند و سفره های زیر زمینی سیراب شوندو نا خودآگاه آن سرود زیبای  باز باران با ترانه با گهرهای فراوان ......... در ذهنم تداعی معانی میشود

اما افسوس و صد افسوس که در ده گوش کسی بدهکار حرف حسابی نیست.

در جای جای کوچه پسکوچه های ده لوله ها ترکیده و گل گل اوو روان است و هیچ کسی نیست تا جلوی هدر رفتن آب این در گرانمایه را بگیرد .

آخر چرا ؟چرا کسی به فکر نیست اگر آب نباشد آبادانی نیست  اگر آب نباشد عبادتی صحیح نیست ایمانی نمیماند.سرمایه ما حیف و میل میشود و

همه در خواب خرگوشی.جواب خدا و نسلهای آینده را که خواهد داد.چشمها را باید شست و جوری دیگری باید دید.

فامیل های خشکی در خشک

پیش درآمدی در باره فامیلها در روستای خشک:هیچکس بدرستی نمیداند که اینهمه فامیل چگونه و از کجا وبر چه اساسی در این مکان جمع شده اند.عده ای خودشان را شیرازی میدانند وبعضی معتقدند که از بیرجند کوچیده اند وعده ای گویند که پدرانشان از ایله و تایباد به اینجا آمده اند.اما آنچه که برای ما قابل توجه است تعدد فامیلهای متنوع و جوراجور است و شاخص های که با خود حمل میکنند در باره مشخصه ها براحتی نمیشود کلام زد.آنها حامل فاکتورهای همچون :دانشی بودن-اجتماعی-تجارت- سیاستی-خجالتی-پررویی-باحوصله- بیحوصله صبور -عجول-شاداب- غمگین-لاابالی-جدی و غیره هستند.اما خصلت مشترک مردمی که در اینجا جمع شده اند بی تعارف صمیمیت- همدلی-همیار-دانش پرور و اجتماعی بودن آنهاست.

همانطوریکه میدانیم قبل از یک قرن اخیر هر نفری با وصل شدن به نام اجدادش شناخته میشد. مثلا به من باید میگفتند محمود محمد نوروز نجف یعنی محمود پسر محمد پسر نوروز پسر نجف .وفامیل به شکل امروزی وجود نداشت تا اینکه جامعه ما همگام با جامعه ایرانی متحول میشود و اداره ثبت احوال جهت فامیل سازی به روستاها میروند.و ظاهرا روال بدینشکل بوده که مامور سجل ساز از بزرگ فامیل سئوالاتی میکند و بزرگ فامیل براساس اتفاق سخن میگفته است -مامور تیزبین سجل ساز بر اساس گفته فرد یک فامیل برای بزرگ فامیل وضع میکرده است. مثالی میاورم :مامور سجل ساز از پدر پدر بزرگم سئوال میکند که تو چگونه روزگار میگذرانی؟ایشان فرموده اند .خداوند روزی مارا حواله میکند وما هم زندگی میکنیم-در این گفتگو براساس کارکرد آنها میتوان چندین فامیل برای طایفه ما متصور شد 1-روزی 2-خدایی3-حواله یاحواله ای4-روزگار یا روزگاری5-زنده یا زندگانی و غیره.

نام محله ها و حوزه ها ی خشک

نام محله های روستا عبارتند از:

الف: 1-پشت اوو- سر اوو- سر کله کفتا ر--سر قلعه  -  -زیر قلعه  --پاین خرمنو   - سر قبرستو  -  -پیش کوه قلابرخونه  -  -مین ده  -  -تک باغ-   -مین

بیابو- پی کمر-  پی شهر( از جاههای بسیار مهم ده است چرا که حدود قبل از دهه شصت مردها جون در زمستان بر اثر برف و بارش و یخبندان نمی توانستند

کشت و کار کنند یا به اصطلاح کار بند بوده میآمدند در این مکان جمع میشدند واز هر دری سخنی میگفتند و آفتاب میگرفتند وپاها را راحت دراز میکردند و در کل

بازار گفت و شنود داغ بوده است و سپس چاشت را صرف بعد از ظهر نیز بهمانشکل- و تعداد جمعیت به حتی 50 نفر هم میرسید و اگر شخص بزرگی از آنجا

عبور میکرد همه جهت احترام از جا بلند میشدند و در تابستان هم این حکایت با  تعداد کمتر ادامه داشته است.) -سر چشمه-- سنگ سیاه -جیم خونه-.گنده اوو.

ب:خشک چندین راه ورودی دارد که بر اساس آنها حوزه ها را نام میبریم.

1-حد فاصل ورودی از طرف برکوک و حد فاصل ورودی از طرف بنخونیک:اسباد- استاد -حسن آباد-پشت حسن آباد- -علی آباد - پشت مندابا-پشته گچی-بشیرو-زنگچ-تگ زرد-تگ پنج من-تگ نظر کشته-دشت مندابا-تنگل برکوک-تنگل اسباد.

2-حد فاصل ورودی بنخونیک و حد فاصل ورودی از طرف بند آغول: مورنج-شمس آباد-پیش خال سفید-تگ سیاه-پشته زعفرزار-تگ گله واده- نی گوک-بند آغول-پشته کمر خنگ-قلندر کوه-تگ کوباز-تگ نمنمه-تگ رزک-تگ قله اله-چشمه پتوو-تگ خوبو-تگ آغال تگ زرد-پیش خال سفید-تگ لی مورنج-تگ سنگ اوو-.

3-حد فاصل ورودی بند آغول و ورودی از طرف کلاته بالا:شوراباد-پی نسو-تگ مهره-تگ گله چشمه-پشته سیه رگ -دشت خرکش-تگ دراز-آغال مقدری-حوض آخوند مدلی-لونو تگ همواره-تگ جابیوو-تگ خاکستری-قیصار-ترخی-کشمون جنگ سردار-پای گدار خوافی-گدار نرته-دشت عقیک-دختر آل و پسر آل-کلاته کریم-تگ آغالو-تگ قافله-عراقی-کن سوز-گوو خسب-چشمه شیری-رباط-لاخ پالون خر-تگ پابل کمر-تگ مزار-سر گدار روشک-تگ پیراجی-پشته زعفرزار-گدار کوکه-گوشه بند-تگ مهره-دهن تگ سرخ-تگ باغ.

4-حد فاصل ورودی کلاته بالا و ورودی از طرف برکوک:عقیک-پی کمر-پشت تنگل-جیجه کوکی-پی سر عقیک-تگ آغل سرخ-گدار بندو-تگ گور-گدار کشمش-تگ شور-پشته گل کن-گدار بریده-پشته تغ گرد-پشته گوو مرده-ته رگینه-کاشونک-تگ دروازه-ادامه دارد.