بیا تا گل برافشانیم و می در ساغر اندازیم فلک را سقف بشکافیم و طرحی نو در اندازیم
در زمان شاه در روستاها مرکزی برای رفع و رجوع مرافعه های مردمی وجود داشت بنام خانه انصاف. اعضای این مرکز عبارت بودند از : ریش سفیدان و کلانترها که معمولا از طرف کانونهای قدرت محلی و با اعمال نفوذ زاندار مری همراه بود،تشکیل می شد.تعداد افراد بسته به جمعیت متغیر بود.افراد عضو عمدتا از جایگاه شاخصی از نظر مردمی بودن ،فرهنگی،و خصوصا مالی خوبی بر خوردار بودند.در آنزمان طبقه ای بنام خان وجود داشت که قدرت بلا منازع آنها زبانزد خاص و عام بود و حرف و سخن آنها برای همه سند بود و کسی یارای ایستادگی در مقابل خواسته های ایشان را نداشت شاخص آنها تمکن مالی و از طبفه اشراف و مرتبط با کانونهای قدرت و تصمیم گیری بود و طبقه بعدی عمدتا زارع و کشاورزان بودند.در منطقه ما میرزاهای سدهی از نفوذ زیادی برخوردار بودند و اینها در هر آبادی با چندین نفر نمایندگی می شدند یک دو نفر از میرزاها(شادروان میرزا حسین) از شخصیتهای خوبی برخوردار بودند ولی بتدریج در زمانی که ثروت و قدرت بدون آلایش فکر و پالایش دل و افسار گسیخته روی هم شود ،در پی آن سقوط است و اضمحلال و نابودی.(فراز و فرود میرزاهای سدهی که تاثیرات شگرفی در شیوه زندگی و فرهنگ خشک داشته اند ، در موقع مناسب بازگو خواهد شد) .
یک سری عادت هایی در بین ما وجود دارد ودر زمان های مختلف فراز و فرودهای زیادی نیز داشته است و با این که کمتر کسی آنرا تایید می کند اما این عادت به ظاهر زننده و نکوهش شده هرگز از طرف هیچ شخص یا نهادی مورد آسیب شناسی جدی قرار نگرفته است.
آب مایه حیات است ،آب آبادانی است،با آب :بهداشت ،سلامتی ،تجارت خوب،اقتصادسالم،و زندگی با نشاط جریان دارد . وبدون آب دیگر هیچ!!!؟
پیران ما میگفتند در مسافرت سعی کنید ،آب را به آب برسانید و نان را به نان،یعنی این که اگر هیچ چیز نداشته باشید این دو مولفه فوق العاده حایز اهمیت هستند.
نیاکان ما سرزمینی را برای سکونت انتخاب کردند که ویژه گی های منحصر بفردی را در خوددارد:از نطر جغرافیایی ،کانون ثقل منطقه ،در کنار رودخانه فصلی خشک که سرشار از آبهای سطحی بوده است،کاریزهای متعدد ( ) و چشمه سارهای آب شیرین مثل :چشمه های پای گدار،پای مزار،خدادوست،چشمه شادروان موسی لیلی،چشمه شادروان آخوند عظیم و.......که سالیان سال آب شرب مردم را جوابگو بود.
چاه های مکانهای مذهبی دو حلقه _چاه تک باغ و چاه محله قبرستان از جمله منابع تامین آب شرب تا دهه 60 بوده اند.